Reis Israël dag 6

Een dag om niet snel te vergeten. In alle vroegte vertrokken uit Jericho op weg naar Bethlehem, wat valt onder Palestijns bestuur. Via Jeruzalem kwamen we door de drukte daar iets te laat aan. In overleg met het AEI (Arabisch educational institute) gingen we op bezoek bij 2 scholen. Als eerste kwam ik in een les waar Engels gegeven werd. Vol passie werd er Engels gesproken door leraar en leerlingen. Na ongeveer 15 minuten werden we gevraagd ons voor te stellen en daarna werd er al snel de vraag Aan ons gesteld: zijn jullie voor Israël of de Palestijnen? Al snel zaten we in een hevig debat. Erg boeiend om mee te maken. Daarna in gesprek met de directeur en enkele docenten. Je merkte al snel dat de Palestijnse kwestie ook hier hoog op de agenda stond. Ze maakten op mij een hopeloze indruk. Wat betekent dat voor de toekomst? 
Daarna op bezoek bij een anatomische les gecombineerd met ict. we keken naar een filmpje waar een levende egel werd ontleed. de docent stond trots te vertellen dat dit zijn handen waren op de video. het was zijn hobby. Toen het beestje wakker werd kreeg hij met een watje wat chloroform op. Aanschouwelijk onderwijs zoals het niet bedoeld is. Bah!
Vervolgens op bezoek bij een andere school. In tegenstelling tot de vorige was dit geen public school maar en private school. Aan de inrichting en gebouw zag je direct dat deze school er in ieder geval financieel beter voor stond. Ook in het gesprek met de directeur bleek dat. Zij spraken in kansen, en waren op zoek naar mogelijkheden om de leerlingen vast te houden ( ook na hun studie), zodat ze in dit land blijven werken. Hier merkte ik veel meer hoop. Toen we de lessen wilden gaan bezoeken kwamen er Beens ut het niets allerlei helikopters vlak boven school langs en landen naast de school. Alles in rep en roer, er werd geoefend voor de komst van Obama van aanstaande woensdag. Alle leerlingen de deur uit en weg was de les. Tegelijkertijd kon ok toen de paniek bij enkele kinderen zien. Zij waarden bang, want meestal als er helikopters langs komen dan is er iets mis en wordt er geschoten. De directeur was op het plein aanwezig om leerlingen te troosten. Jezag ook boosheid, een leerling deed zijn schoen uit en gooide het naar de helikopters. Wat een spanning in dat land..
Na deze lesbezoeken toch nog even een bekende plaats bezoeken, de geboortekerk. Daarna een heerlijke lunch gegeten. We kregen een traditioneel gerecht, brood, met daarop uien (veel), olijfolie en Kip, Was erg lekker. Na de een gesprek met docenten, directeuren en een afvaardiging van het ministerie van onderwijs. Er volgende een goed gesprek, waar natuurlijk de Palestijnse kwestie niet onbesproken bleef. Het lijkt me bijna onmogelijk hier perspectief in te zien, en de grote muur om de stad werkt daar echt niet aan mee. Ik moest erg aan Berlijn denken...
Na de bijeenkomst werd ik opgehaald door het gastgezin. Met vier man zaten we opgepropt in de auto. Met de koffers in de achterbak en op schoot. Even behelpen maar een belevenis rijker... Daarna bij het gastgezin, wat een vriendelijke mensen en wat zijn zij juist positief. Ze zien kansen en mogelijkheden en dat geeft weer hoop voor de toekomst van dit mooie land. Ik schrijf dit stukje nu in het bed wat deze mensen voor mij hebben opgemaakt. Wat een gastvrijheid en wat doen die mensen er alles aan om ons het naar de zin te maken. Als het goed is heb ik morgen weer internet, zodat ik het dan kan toevoegen aan mijn reisverslag. Morgen eerst nog een stadswandeling langs de muur. Maar nu eerst slapen...